कविता - खबरदार (लिला अनमोल)

कविता - खबरदार

हो त्यही नेर ढल्यो 

मेरो सपनाको महल
सिमाना बेचेर स्वार्थको माला लगाएपछी
हो त्यही नेर लुटियो
मेरो देशको अस्मिता
तिमीले
उस्कै घामको उज्यालोमा
नाचेर छमछमी
आवश्यकताको आपुर्ती गर्यौ
र उस्को लालचको
सवारीमा सवार भएर
सम्पन्नताको भ्रम छर्यौ
मानेर उस्को तन्नेरी आदेश
हरेक बाँझो निर्णयको बगर सम्यायौ
र झुक्याएर पटक पटक मलाई
स्वतन्त्रताको नाटक रच्यौ
हो त्यहीनेर पिल्लिएको छ
मेरो देशको आखा
मेरो सहनशिलतालाई
कमजोर ठानेपछी
हो त्यहीनेर पाछिएकोछ
मेरो देशको मुटु
आज
हस्दैन निसंकोच
मेरो फाँटको तरेली
सिमाना दुखेर मेचीकाली
लिपुलेक रूदैछ धरधरी
ढुक्कले घुम्दैन
मेरो समयको काँटा
र खोलाको लहरले
स्वतन्त्रताको गीत गाउदैन आज
हो त्यहिं नेर भत्कियो
मेरो एकताको बाँध
तिमीले
साँटेर मेरो माटोको सुगन्ध
उस्कै आगनी सुगन्धित बनायौ
र खिया पारेर मेरो आशामा
पराधिनताको धार लगायौ
जब तिमीले
कमजोर ठानेपछी आफुलाई
उ सँग सिद्दान्तको भिख माग्यौ
र समस्याको समाधान गर्ने बहानामा
बिनासको पैह्रो फुटायौ
हो त्यहीनेर छाम्यो उस्ले
मेरो देशको ढुकढुकी
र नाकाबन्दी गरेर मेरो आवश्यकतालाई
ठान्यो मगन्ते
त्यत्तिबेलै उस्ले
ऑखा गाडेर मेरो स्वभिमानमा
तागतको सालिक ठड्यायो
र लडाएर एक आपसमा
अधिकारको नाटक मञ्चन गर्यो
उ मेरै आगनीमा होली खेलूँ भन्छ रगतको
र चुडालेर सदभावको डोरी
युद्दको बेर्ना उमारूँ भन्छ
दबावको कोर्राले
हिर्काएर मेरो देशलाई
बनाउँ भन्छ घाईते
र बिरामी बनाएर मेरो मानसिकता
आफ्नै शासनको रजाई गरूँ भन्छ
लादेर आफ्ना अरौटेहरू यहीँ
जबरजस्त
मेरो देशको बनाउन खोज्छ
र बहन गराएर पदिय जिम्मेवारी
मलाई उपनिबेशको बनाउन खोज्छ
तर खबरदार,
ढल्दैन मेरो स्वभिमान
गल्दैन मेरो बिश्वास
डग्दैन मेरो एकता
मेरो चन्द्र सूर्यको कसम.....
अब म
आगोमा पानी भएर होईन
आगोमा आगो भएर दन्कनेछु
र डडाउनेछु
मेरो सिमानाका फोहोरहरू ।।।।

♥ लिला अनमोल, -झापा।