कविता - देश हराएको मान्छे (प्रतिक थपलिया)

देश हराएको मान्छे

आफ्नै देशमा परिचय हरायर केही दिन देखि म मान्छे वेचिने हुलमा लाइन लागेको छु कस्तो अचम्म... यो कस्तो खोजाइ? इ तमाम मानिसहरु डोका भरी भबिस्य ल्याउने आश मा सबै कुरा छोड्दै सबै कुरा भुल्दै आकाश का सिमाना सम्म तछाड मछाड गर्दै कुदिरहेछ्न उफ; मन पिरोलिन्छ आक्रान्त हिमाल झै बैँस हरायको देश झै नाकावन्दी ले कुपोषण भएको मन झै... के खोजो यहाँ सब हरायको छ तर म खोजिरहेको छु सपना बोक्ने जन्ती हरु निरन्तर निरन्तर हार्न नजान्ने म खोजिरहेको छु आफ्नै माटोमा आफ्नै सिमाना मा मेरो देश अनि मेरो भबिस्य।

♥ प्रतिक थपलिया, घेराबारी, झापा।