तिमी बग्यौ नदी भई, म त चट्टान बगरको। म भएछु मन्को पीडा, तिमी मुस्कान अधरको। दोष तिम्रो हैन सायद, मलाइ घाइते बनाउने, थियो दोष फगत तिम्रै, बैशालु त्यो नजरको। चढाइ दियौ तिम्ले बली, मेरो प्रेमको जानाजानी, दैब खुशी पार्छु भन्दै, शरण परी पत्थरको। म त गाउले ठिटो कहाँ, दिन सक्थे सुख सयल, तिम्ले रोज्यौं बास आखिर, महलभित्र शहरको। तिमी भोग्नु जिन्दगीको, हासोखुशी सुखै सुख, म सहुँला पुरै जीवन, दुख पिडा ठक्करको। ♥ गोबिन्द प्र. तिवारी दमक नगरपालीका -१५, झापा, नेपाल।
Post a Comment
कृपया हजुरहरुको सुझाव-सल्लाह चाहन्छौं ।