इन्दिरा प्रयास
पूर्व जाउँ मेची रुन्छे,पश्चिम काली रुन्छे,बाग्मती छाती माथि सन्तान बाली रुन्छे।भारतबाट लुटिदामा दुख्छे गण्डकी त्यो,पंजाबाट छुटाऊ भन्दै छाँद हाली रुन्छे।भू-गर्भमा लुक्दै हिड्छ...
गजल
खुम्चिनु पर्दा मेची रोयो कालापानी रोयो।
सहीदका सपना सँगसँगै बलिदानी रोयो।
सबेरै समाचार खोलेर हरें थें अखबारमा,
प्रियतमको लापरवाहीले जिन्दगानी रोयो।
कुमारी आमाको ब्यथा कसैले बुझेनन्,
नकानून रोयो न देशको राजधानी रोयो।
गाँस बास र कपासको लागि प्रवासिने,
ति युवाको जीवन संघर्षमा जवानी रोयो।
लैला मजनू र मुना मदनको नक्कल गर्दा,
कैयौ युवातीको एकान्तमा सिरानी रोयो।
एक बालक समाजबाट अपहेलित हुदाँ,
उसको मस्तिष्कमा बाबुको निशानी रोयो।
अवस्यै त्यों दुखी म जस्तै कवी हुनुपर्छ,
अर्थ अभावमा उसको साँझ बिहानी रोयो।
छेपाराले रंग बदल्न छोड़े मान्छेलाई देखि,
बहुरंगीको रंगमंचमा देशको अन्जानी रोयो। ♥ इन्दिरा प्रयास, दमक हाल, भक्तपुर।
Post a Comment