गजल
खुम्चिनु पर्दा मेची रोयो कालापानी रोयो।
सहीदका सपना सँगसँगै बलिदानी रोयो।
सबेरै समाचार खोलेर हरें थें अखबारमा,
प्रियतमको लापरवाहीले जिन्दगानी रोयो।
कुमारी आमाको ब्यथा कसैले बुझेनन्,
नकानून रोयो न देशको राजधानी रोयो।
गाँस बास र कपासको लागि प्रवासिने,
ति युवाको जीवन संघर्षमा जवानी रोयो।
लैला मजनू र मुना मदनको नक्कल गर्दा,
कैयौ युवातीको एकान्तमा सिरानी रोयो।
एक बालक समाजबाट अपहेलित हुदाँ,
उसको मस्तिष्कमा बाबुको निशानी रोयो।
अवस्यै त्यों दुखी म जस्तै कवी हुनुपर्छ,
अर्थ अभावमा उसको साँझ बिहानी रोयो।
छेपाराले रंग बदल्न छोड़े मान्छेलाई देखि,
बहुरंगीको रंगमंचमा देशको अन्जानी रोयो। ♥ इन्दिरा प्रयास, दमक हाल, भक्तपुर।
Post a Comment
कृपया हजुरहरुको सुझाव-सल्लाह चाहन्छौं ।